เธอตราตรึงในฝัน ดั่งแสงจันทร์อันสดใส
เรื่องนี้เล่าถึงผู้คนโดยทั่วไปเริ่มมองว่า เราอาศัยอยู่ในโลกแห่งความเกลียดชังและความโลภ แต่ฉันไม่คิดเช่นนั้น สำหรับฉันดูเหมือนความรักปรากฏในทุกที่
“เธอโตมาแบบใกล้ชิดกับธรรมชาติ และเธอก็คิดถึงการสัมผัสธรรมชาติอย่างใกล้ชิด คิดถึงการวิ่งเล่นตามไร่นาด้วยเท้าเปล่า คิดถึงอุณหภูมิเย็นยวบตอนที่เท้าสัมผัสหมอกบนยอดหญ้าในฤดูหนาว ระหว่างที่วิ่งเล่นกับเพื่อนใต้แสงแดดอุ่น”
“ตอนหาเสียงไปแบบไม่รู้จักอะไร หาเพื่อนเอาข้างหน้า หาเสียงด้วยวิธีใช้เครือข่ายที่ดินที่เคยทำงานละแวกนั้น แล้วก็ไปให้เขาช่วยแต่ขอพักอาศัยกับเขา ขอเอารถไปจอด ขอเอาป้ายไปลง ขอให้เป็นศูนย์ประสานงานจนได้รับเป็นเพื่อนกันถึงทุกวันนี้”
“ตอนนั้นในความคิดผมเป็นคนเสื้อแดง ประชาชนส่วนมากเลือกรัฐบาลทักษิณเนี่ยมันถูกทำลาย ผมก็เป็นคนที่เลือกทักษิณ ผมเป็นสมาชิกพรรคไทยรักไทยด้วยนะ ผมเข้าใจว่าถ้าไม่ยอมรับกติกาการเลือกตั้งมันจะเกิดอะไรขึ้น ถ้าเกิดว่าเราไม่ยอมเคารพกติกา สังคมเราจะอยู่กันยังไง เราจะยอมรับอะไร ในเมื่อคนส่วนมากเขาเลือกพรรคทักษิณ”
“หลังๆ มาหนังสือของพี่วัฒน์มีอิทธิพลต่อผมมาก นักเขียนอย่าง วัฒน์ วรรลยางกูร ในเมืองไทยหายาก เพราะเป็นคนอุดมการณ์เสมอต้นเสมอปลาย และไม่เคยหักหลังความคิดของตัวเอง ไม่เคยคิดเข้าข้างคนที่เข่นฆ่าเพื่อนตัวเอง และไล่ฆ่าตัวเอง ไม่ยอมศิโรราบต่ออำนาจใด”
คิดถึงแต่เธอนั้น เฝ้าแต่นับให้ถึงวันที่เรานั้นได้พบกัน
ทำให้ทุกคนได้สบายแค่นี้เองมันง่ายจะตาย
แต่หลังจากสืบเสาะไปได้สักพัก ลูเมี่ยน·ลีกลับค้นพบว่า
ส่วนที่มองอนาคตตัวเองไว้นอกจากการเขียนเพลงและเล่นดนตรีในนามวงอุษาคเนย์อันเป็นภารกิจที่รื่นรมย์ยาวนานไม่จบสิ้น การทำงานกับพรรคก้าวไกลยังเป็นภารกิจที่ขับเคลื่อนชีวิตและความฝันเคียงไปด้วยกัน หรือบทบาทของพ่อลูกสองที่ประคองความรักให้ครอบครัวอบอุ่นต่อไป
คิดถึงแต่เธอนั้น เฝ้าแต่นับให้ถึงวันที่เรานั้นได้พบกัน
อาศัยอยู่กับพี่สาวผู้รอบรู้ต่างสายเลือด
ไม่ว่าอยู่แห่งไหน ดั่งเรามีสายใยผูกพัน
We use cookies to make certain that we provde the greatest expertise on ฝันอันห่างไกล our Web-site. If you go on to work with this site We're going to suppose that you are satisfied with it. To find out more be sure to browse our Privacy Policy